Τι συμβολίζει το νηπιαγωγείο για εμάς
Η μεγάλη σημασία του νηπιαγωγείου βασίζεται στην συναισθηματική όψη της εξέλιξης του παιδιού, που διαβλέπει ως κυριότερο παράγοντα όχι μόνο την πνευματική ανάπτυξη, αλλά και όλη τη δομή της προσωπικότητας, εφόσον στην προσχολική ηλικία τίθεται ο πυρήνας της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του ανθρώπου. Η λέξη νηπιαγωγείο, στην ετυμολογία της, παίρνει την σημασία της αγωγής των νήπιων, των παιδιών δηλαδή που δεν έχουν αναπτύξει τον έναρθρο λόγο. Στην εποχή μας ωστόσο στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν ισχύει εφόσον τα παιδάκια του νηπιαγωγείου τείνουν να έχουν λόγο, διότι από την προγεννητική κιόλας περίοδο ξεκινά η διαδικασία εκμάθησης του λόγου που βασίζεται σε μια καθαρά εξελικτική διαδικασία.
Το νηπιαγωγείο είναι η πρώτη βαθμίδα εκπαίδευσης για παιδιά ηλικίας 4 έως και 6 ετών. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η εκπαίδευση που παρέχεται σ’ αυτό είναι αντίστοιχη με την εκπαίδευση που παρέχεται στο σπίτι από την οικογένεια. Η βασική διάφορα είναι ότι στο νηπιαγωγείο μέσα σε ατμόσφαιρα παιχνιδιού και ευχαρίστησης το παιδί όχι μόνο «εργάζεται» και ψυχαγωγείται υπό την επίβλεψη προσωπικού εκπαιδευμένου, αλλά επιπρόσθετα αποκτά πολύτιμη πείρα με την μάθηση την άσκηση και την καθοδήγηση. Σημαντικό είναι να υπογραμμίσουμε την πρόσφορα του νηπιαγωγείου αναφορικά με την συναισθηματική και πνευματική, αλλά και την κοινωνική εξέλιξη του παιδιού. Καθώς και με την διευκόλυνση της ανεξαρτησίας του, προχωρεί προς την κοινωνική ωρίμανση και την προσαρμογή του σε νέες καταστάσεις.
Ορισμένοι από τους στόχους του Νηπιαγωγείου μας αναγράφονται στις παρακάτω γραμμές:
-Να έρχονται σε επαφή τα νήπια και να μαθαίνουν να επικοινωνούν με συνομήλικα παιδιά, αλλά και με ενήλικες, να αναγνωρίζουν το όριο, τους κανόνες και το ελεύθερο παιχνίδι.
-Να μαθαίνουν να αναπτύσσουν φιλικές σχέσεις και να αναπτύσσουν μέσα από αυτές τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια.
Παράλληλα παρατηρούμε την πολύ δύσκολη για αυτά διαδικασία της σταδιακής απομάκρυνσης από το περιβάλλον που τα στηρίζει και την μετάβασή τους στη πρώτη ανεξαρτησία τους και την ανάπτυξη της βούλησης τους.
Ουσιαστικό είναι το γεγονός, στην σημαντικότητα του νηπιαγωγείου, της άσκησης του πνεύματος, της συνεργασίας και της αμοιβαίας βοήθειας των παιδιών, ώστε να συνειδητοποιήσουν την αλληλεξάρτησή τους και να τήν μεταφέρουν και στις πράξεις της καθημερινότητας.
Τα παιδιά αυτής της ηλικίας καλούνται, για κάποιες ώρες, να “αφήσουν” την αγκαλιά της μητέρας και να έρθουν στην αγκαλιά της δασκάλας. Ακόμη το νηπιαγωγείο συντελεί στην εξέλιξη της ελευθερίας, της αυτοπεποίθησης, της περιέργειας και του ενδιαφέροντος για το περιβάλλον, της απόκτησης καλών συνθηκών και στην εξέλιξη της συναισθηματικής πτυχής. Κύριο μέσο του νηπιαγωγείου είναι η προαγωγή της προσωπικής προσαρμογής του παιδιού και η βελτίωση των κοινωνικών σχέσεων.
Πιο συγκεκριμένα με την αλληλεπίδραση των παιδιών καταφέρνουν να αναπτυχθούν τομείς της προσωπικότητας του παιδιού που έχουν άμεση συνάφεια μεταξύ τους και κατ’ ακολουθία αλληλοσυμπληρώνονται. Αυτοί είναι η σωματική ανάπτυξη, η αντιληπτική ή αισθητηριακή ανάπτυξη, η επικοινωνιακή και γλωσσική ανάπτυξη, η κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη. Σημαντικός είναι ωστόσο και ο προσδιορισμός της κριτικής σκέψης του δημιουργικού λόγου, που τοποθετείται κάθε φορά ανάλογα με την προσωπικότητα του παιδιού.